Վարդան Օսկանյանի գլխավորած «Սիվիլիթաս» հիմնադրամի շուրջ տեղի ունեցող իրադարձությունները դարձել են քաղաքական դաշտի ամենաքննարկվող թեման: Նկատենք, որ «Սիվիլիթասը» ողնուծուծով ամերիկյան հիմնադրամ է, որը զբաղված է հակառուսական տրամադրությունների քարոզմամբ, բայց միևնույն ժամանակ վեր է հանում հայաստանյան իշխանություննրի քաղաքականության բացթողումները` մերկացնելով Հանրապետական կուսակցությանը:

Ինչքան էլ, որ իշխանությունը ճնշումներ բանեցնի «Սիվիլիթասի»  վրա` ռուսներին դուր գալու ակնկալիքով (ՀՀԿ-ն և Սերժ Սարգսյանը պետք է չէ՞ ցույց տան, որ մի քիչ էլ ռուսամետ են), ակնհայտ է , որ այդ ճնշումների բուն նպատակը կապված է Օսկանյանի քաղաքական գործունեության հետ:
Մնում է մյուս տարբերակը` առաջիկա նախագահական ընտրություններում մրցակից ուժին չեզոքացնելը, ինչը և անում է խորհրդարանական ընտրություններում «հաղթած» , կառավարության կազմը ամբողջությամբ չհրապարակած ՀՀԿ-ն:
ԲՀԿ-ի վրա ճնշումներ բանեցնելու իր առանձին պատճառներն ունի նաև նախագահ Սերժ Սարգսյանը `սեփական թիմին ցույց տալու համար, որ ինքն տրիապետում է իրավիճակին, թույլ չի տալու իր հետ խաղեր խաղալ, երկրում միակ «ասիչը»  Ինքն է և «Ինքն»  է որոշում , թե ով կլինի «հաջորդ»  դասին:
Իսկ եթե Նախագահը չգնա իրեն ընդդիմացողների ճնշելուն, ապա «կաստան» կզգա «Վոժդի»  թուլությունը ու կանցնի նորի փնտրտուքին: Ուստի Սերժ Սարգսյանը կանգնած է բարդ երկընտրանքի առջև` անցնել գրոհի`հաղթելու ակնկալիքով, թե ոչինչ չնախաձեռնել` թողնելով բախտի քմահաճույքին:

Տեսնես ի՞նչ կորոշի «Վոժդը» …

Ք.Վ.