– Շատ հազվադեպ եք Հայաստան գալիս. հանուն «Ժառանգությա՞ն» եք եկել, թե ձեզ վճարել են:
– Ես այստեղ եմ Րաֆֆիի համար: Մենք պատանեկության ընկերներ ենք, իր ընտանիքը եղել է իմ առաջին ծափահարողը Լոս Անջելեսում` իմ երաժշտական կարիերան սկսելուց, եւ ես նպատակահարմար գտա իմ ընկերոջ կողքին գտնվել այսօր, այստեղ, նաեւ առիթ ունենալու, որ շփվեմ իմ ժողովրդի հետ: Ինչ վերաբերում է գումարին, ինքնաթիռի տոմսերը եւ կեցության ծախսերը Րաֆֆին է հոգացել, եւ ես եկել եմ:

– Այսինքն, երգելու եւ քարոզչական հանրահավաքին մասնակցելու համար չեք վճարվելու:
– Ես գումար շատ ունեմ, ես շատ հարուստ եմ, ես գումարի համար չեմ եկել այստեղ, ես եկել եմ իմ պատանեկության ընկերոջ կողքին լինելու: 36 տարի է ես Ամերիկայում եմ, տարեկան 170 հազար դոլար եմ աշխատում:

– Եթե ուրիշ կուսակցություններից կանչեին` կգայի՞ք:
– Բոլորին նույն պատասխանը կտայի, որ չեմ խառնվում քաղաքականությանը: Ինձ մի անգամ կանչեցին ՀՅԴ-ի համար, երբ Սոս Սարգսյանն էր առաջադրվել, ես ասացի, որ ինքը մեր լավագույն դերասանն է, չեմ կարծում, որ կարողանա երկիր ղեկավարել: Այս է եղել: Ընդհանրապես չեմ խառնվում քաղաքականությանը, պատկանում եմ երգի կուսակցությանը, իմ գործը երգն է, եւ կրկնում եմ` այստեղ եմ Րաֆֆիի համար:

– Մինչեւ ե՞րբ եք ՀՀ-ում լինելու:
– Մինչեւ ամսի 8-ն եմ այստեղ, ուզում եմ մի քանի օր լինել քաղաքում, հանդիպել իմ ընկերների հետ, լինել հորս գերեզմանին:

– Րաֆֆի Հովհաննիսյանի կուսակցության իշխանության գալու դեպքում ցանկություն կունենա՞ք վերադառնալ ՀՀ-ում ապրելու:
– Տեսեք, միայն ես չեմ, բոլորս, ովքեր ապրում ենք Ամերիկայում, բոլորիս վերջին հանգրվանը Հայաստանն է, Երեւանն է: Ես հիմա ճիշտ ճանապարհ եմ տեսնում մեր հայրենիքի պատմության մեջ ու լավատես եմ: Ես միշտ հավատացած եմ եղել իմ ժողովրդի անմահությանը: Ոչ թե միայն ես, բոլորս մի օր պիտի գանք, ապրենք մեր հայրենիքի ուրախություններով, տխրություններով:

– Ո՞րն է այն ճիշտ ճանապարհը, որի վրա գտնվում է ՀՀ-ն:
– Եթե այսօր որեւէ մեկը կարողանում է բարձրանալ եւ հեռուստատեսությամբ իր խոսքը ասել, իր կարծիքը ասել, խոսքի ազատություն, մտքի ազատություն կա, դա արդեն դեմոկրատիայի ճիշտ ճանապարհն է: Ես 36 տարի ապրում եմ ԱՄՆ-ում, արդեն 15 պրեզիդենտ է փոխվել: Այնտեղ բոլորը կարողանում են իրենց ասելիքը ասել` կապ չունի մաշկի գույնը սեւ է, դեղին է, ճերմակ է: Ես դա տեսել եմ 36 տարի: Այսինքն, հիմա ՀՀ-ում նույն դեմոկրատացման ճանապարհն է  գնում, բոլորը կարողանում են իրենց խոսքն ասել:

– Բայց Հայաստանում արդեն 15 տարի է նույն իշխանությունն է:
– Ինչքա՞ն պիտի մնան, կարո՞ղ է` 10 տարի էլ մնան:

– Դե, որ ժողովուրդը թողնի` կմնան:
– Ես մասնագիտությամբ նկարիչ-քանդակագործ եմ, բայց զբաղվում եմ երաժշտությամբ, անում եմ այն, ինչ կարողանում եմ անել: Կարող եմ երգել, բայց ոչ խոսել կամ քաղաքականությամբ զբաղվել: Ես ասացի` Րաֆֆիի հետ մենք ընկերներ ենք, դրա համար եմ այստեղ, թե չէ չեմ խառնվում քաղաքականությանը: Մի բան էլ ասեմ, որ իշխանությունները գալիս-գնում են, ժողովուրդն է մնում: Ես դրան եմ հավատում, ամեն ինչ պիտի ընկնի տեղը, ինչո՞ւ լավատես չլինել:

Սյուզաննա Պողոսյան –

Մայիս 2, 2012