Ոչ մի բան չի մոռացվել, ոչ ոք չի մոռացվել

ՄԱՐԴԻԿ, Օրվա լուր | ankakh | Սեպտեմբերի 29, 2011 16:14

Այսօր, երբ Ազատության հրապարակի հարթակից Լևոն Տեր-Պետրոսյանը պահանջում է ազատ թափանցիկ ընտրությունների անցկացում, ինձ մոտ հարց է առաջանում. ն՞ա է խոսում ազատ ընտություններից:Ես պատահական չանդրադարձա  այս թեմային: Այսօր հատուկ օր է:15 տարի առաջ`1996թ-ի սեպտեմբերի 26-ին,  Երևան տանկեր մտցվեցին: Տանկերը Երևան մուտք գործեցին հայկական բանակի գլխավոր հրամանատարի`Լևոն Տեր-Պետրոսյանի հրամանով: Հենց տանկերը դարձան այն միակ միջոցը, որի շնորհիվ Լևոն Տեր- Պետրոսյանը պահպանեց նախագահական աթոռը: Այդ տանկերի մասին այսօր Լևոն Տեր-Պետրոսյանին մնում է միայն երազել: Հենց նման հնարավորություն չունենալու պատճառով է նա այսօր “երկխոսություն”  խաղում, ժողովրդավար ձևանում: Ես ավելի քան համոզված եմ, որ եթե նա կրկին տանկեր մտցնելու հնարավորություն ունենար, ապա առանց հապաղելու կդիմեր այդ քայլին:1996թ-ի նախագահական ընտրությունները խայտառակ հետք թողեցին հայ ժողովրդի պատմության մեջ, այնքան խայատառակ ինչքան և հենց ինքը` Տեր-Պետրոսյանը: Ոչ մեկի համար գաղտնիք չէ, որ այդ ընտրություններին անխոս հաղթանակ էր տարել Վազգեն Մանուկանը: Այլ կերպ չէր էլ կարող լինել, քանի որ 1996թ.-ին Հայաստանի ժողովուրդը գիտակցեց, որ մեծ հիմարություն է արել, եթե չասենք մեծ հանցագործություն` նախագահի պաշտոնը  հանձնելով մարդու, ով ֆունդամենտալ կերպով ոչնչացրեց պետականության հիմքերը: Լինելով պետության գլխին`Տեր-Պետրոսյանը ոչնչացրեց ամեն ինչ, ինչ-որ հնարավոր էր ոչնչացնել:

Փակվեցին գործարաններ, ֆաբրիկաներ, նույնիսկ  Մեծամորի ատոմակայանը փակվեց: Մարդիկ ամիսներով չէին ստանում թոշակներ ու աշխատավարձեր: Եվ ոչ միայն աշխատավարձ, մարդիկ էլեկտրականություն չունեին, նույնիսկ մի կտոր հաց չունեին: Իսկ այն մանուշագույն անհասկանալի սուբստանցիան, որ հաց էին կոչում, այդպսիսին չէր իրականում:

Այդ մարդը անում էր ամեն ինչ, որպեսզի թուլացնի մեր պետությունը: Եվ այդ ամեն ինչի գագաթնակետը եղան 1996թ-ի նախագահական ընտրությունները: Հազարավոր դժգոհ քաղաքացիներ մայրաքաղաքի փողոց դուրս եկան, ու նրանց պահանջը մեկն էր`հրապարակել ընտրությունների իրական արդյունքները:

Իրական արդյունքները, ոչ թե այն արդյունքները, որ հրամայվել էր հրապարակել: Եվ հենց ժողովրդի այդ օրինական պահանջին ի պատասխան Երևանի փողոցներ մտվեցին տանկեր, հատուկ տեխնիկա: Արդյունքում եղան հարյուրավոր ձերբակալվածներ, տասնյակ վիրավորներ, երկու զոհ(զոհերի մասին վկայում է Հայաստանի ընտրություններին վերաբերող Պետդեպարտամենտի զեկույցը:)

Սիրադեղյանի հայտնի խոսքերն այն մասին, որ նախագահին չհնազանդվելու համար կարելի է և նույնիսկ պետք է սպանել 50-100 մարդու : Եվ այսքանից հետո Տեր_Պետրոսյանը համարձակվում է խոսել ազատ ընտրություններից: Ազատ ընտրությունները  իհարկե լավ է, բայց Լևոնը չէ, որ այդ մասին պիտի խոսի: Այդ մարդը մինչև եղունգների ծայրը կեղտի մեջ է: Ավելի ծիծաղելի է Ջհանգիրյանի շուրթերից լսել ազատ ընտրությունների պահանջը:

Չէ՞ որ նա հայկական կեղծարարության համակարգի հիմնադիր-հայրն է: Անմիջականորեն նա է կանգնած այն ամենի հետևում, ինչ կատարավում էր ընտրական տեղամասերում: Իսկ այսօր նա գոռում է ժողովրդավարության և այլ բարձր արժեքների մասին:  Որպեսզի այսածներս չլինե մերկապարանոց հայտարարություններ,խորհուրդ կտամ Ձեզ նայել Հայաստանի Ֆուտբոլի ֆեդերացիայի նախագահ Ռուբեն Հայրապետյանի վերջերս տված հարցազրույցը: Հայրապետյանը շատ շոշափելի կերպով նկարագրեց Լևոն Տեր-Պետրոսյանի  շրջանում գործող  ընտրությունների մեխանիզմը:

Թեկուզ և Լևոն Տեր-Պետրոսյանին հաջողվեց զոմբիացնել բնակչությանը, բայց այսօր կան մարդիկ, ովքեր հիշում են այն բոլոր վայրենությունները, որոնք նա արել է նախագահի աթոռը զբաղեցնելու ժամանակ և այդ մարդիկ մեծամասնություն են կազմում:

Կան մարդիկ, ովքեր գիտեն, որ նա հանդիսանում ոչ այլ ինչ, քան Հինգերորդ շարասյուն, որի նպատակը հայկական պետության քանդումն է:  Թող Լևոնն ու իր վկաները հիշեն, որ ոչինչ չի մոռացվում, ոչ ոք չի մոռացվում:

Ես որպես նոր ուժի կողմնակից`գտնում եմ, որ իշխանության գալու հետո այդ ուժի առաջին քայլերից մեկը պիտի լինի Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ռեժիմին քաղաքական գնահատական տալը:

Սևակ Դանիելյան