ԼՌԱԾ ԶԱՆԳԱԿԱՏՈՒՆ
Այսօր 2011 թվականի հուլիսի 31-ին  Ս. Հակոբ Հայ Առաքելական եկեղեցու(4950 W. Slauson Ave. L.A.) 71-րդ տարեկան դաշտահանդեսն էր:Մենք որոշեցինք անպայման այցելել, մասնակցել միջոցառմանը, քանի որ  մի քանի անգամ շաբաթ  կիրակի օրերին,ծովափ գնալու ճանապարհին մտել էինք այդ եկեղեցի և այն գտել բավական սակավամարդ ու ոչ ակտիվ:
Ցավով և ափսոսանքով պիտի նշեմ, որ  այսօր Վարդավառի օրը, եկեղեցու բակում հանդիպեցինք բացարձակ օտարոտի և ոչ Հայեցի մի զգալի մարդկային զանգված:Որոնք խոսում էին բացառապես անգլերենով և պարում էին թուրքական երգ-երաժշտության տակ:Այո մաքուր թուրքերեն երգ-երաժշտության ուղեկցությամբ:Նվագախմբի պատասխանատուն էր Ճան Պիլէզիքճեան(ըստ Նոր Օր թերթի հայտագրի):

Մենք վրդովեցինք և մոտենալով Քահանային, որը զրուցում էր սեղանների շուրջ, հարցրինք:Ինչու է  արդյոք Հայ եկեղեցու կամարների ներքո (երաժշտախումբը հանդես էր գալիս եկեղեցու գավիթում) հնչում թուրքական երգ – երաժշտություն: Քահանան խուսափեց պատասխանել, ասելով թե` գտեք պատասխանատուներին և պարզեք, քանզի ես այսօրվանից հանգստի եմ կոչված:
Չհաջողվեց պարզել պատասխանատուներից որևէ մեկին, որովհետև միջոցառումը տեղի էր ունենում տարերային և առանց ծրագրի:Ես քահանային ասացի, որ անպայման  այս երևույթի մասին պիտի բարձրաձայնեմ:
Երբ պատանի Կոմիտասը ճեմարան ընդունվելու երգեցողությունը թուրքերենով կատարեց(քանզի սարսափից չէին տիրապետում իրենց Մայրենի լեզվին), Հայոց Մեծ Հայրապետը մռայլվեց ու խորհեց, որ առաջին անգամ Սուրբ Վեհարանի պատերի ներքո սրբապղծորեն թուրք երգ է հնչում:Իսկ այսօր, ազատ Ամերիկայում Հայ մարդը ոչ միայն չի խոսում իր Մայրենի լեզվով, այլև Հայ եկեղեցու սուրբ կամարների տակ, ոգևորությամբ պարում է թուրքական երաժշտության ներքո:Իսկ եկեղեցու երկարամյա քահանան անտարբերությամբ մասնակիցն է դառնում Հայ Ոգու կորստյանը:

ARINA