Մեղքս ինչ թաքցնեմ, երб 1991-ին Շենգավիթի գործկոմի նախագահն էի, ինքս էլ էի Վարդանի կարծիքին ու, նույնիսկ, հեռուստաեթերում հայտարարեցի արձանը դեմոնտաժելու գործկոմի մտադրության մասին: Մի քանի օր անց ինձ այցելեցին մի խումբ երիտասարդ քանդակագործ…ներ ու ճարտարապետներ ու ասացին, որ ես պարզապես տեղյակ չեմ, որ Բանվորի արձանը համաշխարհային մակարդակի գլուխգործոց է: Վկայակոչեցին մի աշխարհահռչակ, կարծեմ Լատինական Ամերիկայից, հեղինակության, որն այցելելով Հայաստան եւ դիտելով բոլոր հուշարձանները, միայն Բանվորի արձանից էր շշմել ու պապանձվել հիացմունքից: Հեգնեցի, չհամաձայնվեցի նրաց ասածների հետ, բայց այդ զրույցից հետո արձանը ապամոնտաժելուն էլ ձեռքս չգնաց:
Եվս մեկ իրողություն, թե՞ լեգենդ Արձանի մասին: Ասում են, թե բոլորին թվացել է, որ արձանի ձեռքին մուրճ կա, որը հետագայում գողացել կամ հանել են: Բայց պնդում են որ արձանի ձեռքին ի սկզբանե ոչինչ չի եղել:)