Այո 12-րդ դարում վերադարձրեցին օ ֆ տառերը ;
Իսկ ի՞նչու էր պահված չէ՛ որ մենք խոսելիս օգտագործում էինք այս 2 տառերը:
Սա նշանակում է որ պահողը իսկզբանե քաջ տեղյակ էր այբուբենի սիստեմի մասին:
Չէ՛ որ հետագայում աստվածաշնչում պիտի գրվեր Ալֆայի և Օմեգայի մասին,կարծում էք պատահակա՞ն էր:Իհարկե Ոչ /այսպիսի խորամանկ քայլ կարող էր անել միայն այն սոված աղվեսը,որին ջհուդները իրենց կարճ տրամաբանությանբ սովորեցրել էին աշնանը պոչը ձկան կարթի փոխարեն լիճը նետել և սպասել մինչև ձմռան գալը:Ախ՛ի՞նչ ցավ ու տառապանք կկրի սառցապատած ջրում աղվեսի պոչը:Մենք կարող էնք միայն ցավակցել խավարամիտ կարճատեսներին:
Չկար Օ- տառը ուրեմն բոլլորի ուշադրությունը կուղեկցվեր դեպի հուներեն այբուբենը,որը առ այսօր իրենից ոչինչ չի ներկայացնում,բացի կարդալ գրելուց,կամ գիտական աշխատանքներում 1 թվի փոխարեն պիտակավորված ալֆան,կամ 2 փոխարեն բետտան, 3-ի տետան և այլն:
Այս անունները շեշտելուց Հետեվաբար ասվում է Ես եմ սկիզբն ու վերջը հունական այբուբենում ալֆան 1-ն տառն է իսկ օմեգան 24-րդ:
Այս տողերը անշուշտ վերաբերվում են ԲՆԱՀԱՅԿԱԿԱՆ ԱՅԲՈՒԲԵՆԻՆ, որը պիտի ունենար 36 կատարյալ հնչյունային համակարգ 30 բաղաձայն և 6 ձայնավոր:Սա է մեր ազգային ամենաառժեքավոր գանձը և մեր այբուբենը պիտի վերջանար Օ տառով,այսինքն Ա- ձայնավորով սկսվեր և Օ- ձայնավորով վերջանար:Այստեղ ԵՀՈՎԱ բառը ոչ մի կապ չունի –եվ –օֆ-ի հետ և-ը ընդամենը շաղկապ է հանդիսանում: Այսինքն Ա Բ Գ Դ————–Ց ՈՒ Փ Ք Ֆ Օ:Հույսով եմ ճիշտ տրամաբանողը իսկույն կհասկանա:
Հարգանքներս