ՏԱԹԵՎ ԳևՈՐԳՅԱՆ

**

Ձմեռ

Փողոց ու բակը
Սպիտակ է ներկվել
Ուռին է մրսում
Եվ հանդարտ լացում:
Ձմեռ է եկել
Ու բուք է բերել
Մեր բակն էլ այսօր
Ճերմակ է ներկվել:

Իջնում է հանդարտ
Փաթիլը անդարդ
Թախծում է ուռին
Իր ճերմակ ճյուղին

**

Անձրև

Կանգնիր անձրև ետ դարձի′ր մի պահ,
Որ հասկանամ ուր է կորել նա,
Պատկերը աչքիս մի′ մաքրիր հիմա,
Այդ քո ցոլանքն էր որ խաբեց հանկարծ,
Անձրև′, դու դարձիր պատկերը նրա,
Եվ թող քեզ գգվեմ կարոտով անձայն,
Որ չզգամ նույնիսկ բացական նրա,
Ջերմացրու հոգիս քո սառցե մարմնով,
Միգուցե գտնեմ ես հետքը նրա,
Ու թող ծանրացած կաթիլներդ թաց,
Իջնեն շուրթերիս որպես մի համբույր,
Չորացած շուրթերս մի պահ թացանան,
Եվ թող հորդա անձրևը ուժգին,
Չմոռանաս սթափեցնել նորից,
Որ ես հասկանամ երազ էր սա մի,
Միգուցե այդ ժամ ես վերադառնամ,
Թողնելով հուշերս թափվող կաթիլներին:

ՏԱԹԵՎ ԳևՈՐԳՅԱՆ

**