ԿԱՆԹԵՂ ԳՐԱԿԱՆ - Հեղինակ՝ Admin. Tuesday, February 2, 2016 7:31 - չքննարկված
Կանթեղ գրական: ՆԱԶԵԼԻ ՆԱԻՐԻ
ՆԱԶԵԼԻ ՆԱԻՐԻ
**
Առանց ՄԱՍԻՍ ՝չկա հայ
Ես քեզ եմ դիմում՝օտար անծանոթ,
Դու՛,որ լա՛վ գիտես ազգությամբ հային,
Ծանո՞թ ես նրա վերքերին ցավոտ,
Ողբերգությանն իր՝խոլ,անմարդկային:
Քեզ հարց տվե՞լ էս երբևէ,օտա՛ր,
Թե ինչպե՞ս է որ դեռ ապրում ենք, կանք,
ՈՒայսքա՜ն հազար տարիներ ու դար,
Դեռ մաքառում ենք,պայքարում ենք,կանք:
Անծանոթ օտար մտի՛ր ամեն տուն,
Որտեղ գեթ հայի մի՛ շունչ է ապրում:
Թեկուզ աշխարհի ծայրին էլ լինի՝
Դու նրան միայն այս մի հարցը տուր.
-Տուն կուզե՞ս էրթալ,
-Ամա՜ն,քո լեզվին,քո խոսքին ղուրբան,
Մեր սուրբ ՄԱՍԻՍԻ գագաթին ղուրբան,
Մեր ՍԻՓԱՆ սարին,մեր ՎԱՆԻՆ ղուրբան,
ԱԽԹԱՄԱՐ կղզու ՍՈՒՐԲ ԽԱՉԻՆ ղուրբան:
Ա՜խ,տունս հոն է,ՄԱՍԻՍՆ է տունս,
ԷՐԶՐՈՒՄ,ԱՐԴԱՀԱՆ,ՍԱՍՈՒՆՆ է տունս,
Ամենը թողինք անտեր ու ավեր,
Հարյուր տարի է չի՛ տանում քունս:
Որդուս անունը ՝ՄԱՍԻՍ է ,եղբայր,
Իսկ թոռներինս՝ ՍԻՓԱՆ, ՎԱՆՈՒՀԻ,
Դստերս անունը՝ Սիփանուհի է,
Իսկ թոռներինս՝ ԱՆԻ, ՍԱՍՆՈՒՀԻ,
ԱՐԱՔՍ Է,ԵՐԱՍԽ,ՄՈՒՇ ու ԱԴԱՆԱ,
Էլ հայի աչքը ինչպե՞ս չորանա:
Աշխարհում չկա մի՛ հայ,մի՛ անուն,
Որ հոգու խորքում ՄԱՍԻՍ չունենա,
Աշխարհում չկա մի՛ հայ ազգանուն,
Որ գաղթի հետքը սրտում չունենա:
Տեսե՛ք,Վանյան ենք,Ղարսլյան,Մշեցյան,
ՈՒ այսպես հերթով ՝քաղաք ու նահանգ,
Սրբացնում ենք հին փառքը մեր նախնյաց,
Որ լացի ճափան՝ խինդով ետ երթանք:
Հասկացա՞ր հիմա,օտար անծանոթ,
Թե ինչից է ,որ ձեզ չենք խառնվել,
Մեր կորուստի հետ՝ մենք չենք հաշտվել,
Հայու խասյաթ է՝չգիտենք պարտվել:
Լա՛վ լսիր,օտար,անծանոթ եղբայր,
Աշխարհում չկա անՄԱՍԻՍ մի՛ հայ,
Հայերը թեկուզ Մարսում էլ ծնվեն՝
Որդոց անունը՝Մ Ա Ս Ի Ս կդնեն:
Նազելի Նաիրի
**
Երկինքն էր դողում,սարսափից դժնյա,
Երբ թուրքն էր ծաղրում անունն ՀԻՍՈՒՍԻՍ
Նա քրքջում էր աղոթքիս վրա,
ՈՒ արյունոտում խաչը հավատքիս:
Ես սարսափեցի պաստառից նրա,
Որն արնոտվել էր հուշերիս սրտում
Ես ճանաչեցի կնիքը նրա,
Ով ազատության ճիչն էր թլպատում:
Ով խարանում էր դեմքը սրբության,
Իր մեղքն էր թաղում չոր անապատում,»
Խղճի երաշտից հույսը փրկության
Նույնիսկ հավատքի դուռը չէր թակում:
ՈՒ ես վրեժված վշտից եղերոտ,
Արդար պահանջի ցասումով լցված,
Դեր Զորի մահվան ճամփով արյունոտ,
Վերադառնում եմ տունն իմ հիմնաքանդ:
Ոչ մեկի առաջ մեղք ու պարտք չունենք,
Սակայն տալիք է մեզ՝ մեր թշնամին,
Չարի սիրուհուց մի պահանջ ունենք,
Մեր սուրբ օրրանը մեզ վերադարձնի: :::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
ՀԱՅԸ ՝ անուն չէ՛,ազգ չէ՛,այլ՝ հավատք…
ՈՒ մենք ոչ մեկին չունենք ոչ մի պարտք,
Փակել են մեր դեմ,ճամփեքը մեր տան,
Մի՛ պահանջ ունենք՝ մեր տունը ՝ետ տան…
ՆԱԶԵԼԻ ՆԱԻՐԻ
**